Τι γίνεται με τους μαγνήτες;

Η σύνθεση του μαγνήτη είναι σίδηρος, κοβάλτιο, νικέλιο και άλλα άτομα, η εσωτερική δομή των ατόμων του είναι σχετικά ξεχωριστή και έχει μια μαγνητική στιγμή. Οι μαγνήτες μπορούν να παράγουν μαγνητικά πεδία και να έχουν τα χαρακτηριστικά της προσέλκυσης σιδηρομαγνητικών ουσιών όπως το σίδηρο, το νικέλιο, το κοβάλτιο και άλλα μέταλλα. Μαγνητής τύπου 1, μαγνήτης τύπου σχήματος. Μαγνητής μπλοκ, μαγνήτης πλακιδίων, μαγνήτης σχήματος, κυλινδρικός μαγνήτης, μαγνήτης δακτυλίου, μαγνήτης δίσκου, μαγνήτης μαγνητικής ράβδου, μαγνήτη μαγνητικού ράφι. 2, μαγνήτες χαρακτηριστικών. Μαγνητής κοβαλτίου Samarium, μαγνήτης NDFEB (ισχυρός μαγνήτης), μαγνήτης φερρίτη, μαγνήτη κοβαλτίου από νικέλιο αλουμινίου, μαγνήτης κοβαλτίου σιδήρου. 3, μαγνήτες βιομηχανίας: μαγνητικά εξαρτήματα, μαγνήτες κινητήρα, μαγνήτες από καουτσούκ, πλαστικοί μαγνήτες και ούτω καθεξής. 4, ο μαγνήτης χωρίζεται σε μόνιμο μαγνήτη και μαλακό μαγνητικό, ο μόνιμος μαγνήτης είναι συν ισχυρή μαγνητική, έτσι ώστε η περιστροφή της μαγνητικής ουσίας και η γωνιακή ορμή του ηλεκτρονίου να είναι διατεταγμένες σε σταθερή κατεύθυνση, η μαλακή μαγνητική είναι συν ηλεκτρική ενέργεια. Εκτεταμένα δεδομένα: Ο μαγνήτης είναι ένας φυσικός μαγνητίτης. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Κινέζοι βρήκαν στη φύση μια φυσικά μαγνητισμένη πέτρα, που ονομάζεται "μαγνήτης". Η πέτρα μπορεί να πάρει μαγικά μικρά κομμάτια σιδήρου και πάντα να δείχνει προς την ίδια κατεύθυνση όταν γύρισε κατά βούληση. Οι πρώτοι ναυτικοί χρησιμοποίησαν το μαγνήτη ως την πρώτη τους πυξίδα για να περιηγηθούν στη θάλασσα. Η παλαιότερη ανακάλυψη και χρήση των μαγνητών πρέπει να είναι οι Κινέζοι, δηλαδή η χρήση μαγνήτη για να φτιάξουν μια «πυξίδα», είναι μία από τις τέσσερις μεγάλες εφευρέσεις της Κίνας. Μετά από χιλιάδες χρόνια ανάπτυξης, σήμερα οι μαγνήτες έχουν γίνει ένα ισχυρό υλικό στη ζωή μας. Συνεχίζοντας κράματα διαφορετικών υλικών, το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί με μαγνήτες και η μαγνητική δύναμη μπορεί επίσης να βελτιωθεί. Οι τεχνητοί μαγνήτες εμφανίστηκαν τον 18ο αιώνα, αλλά η διαδικασία κατασκευής ισχυρότερων μαγνητικών υλικών ήταν αργή μέχρι τον 20ό αιώνα.